لولیان

فغان کاین‌ لولیان شوخ شیرین‌کار شهرآشوب

چنان بردند صبر از دل که ترکان خوانِ یغما را

سبو

نفس آرزو کند که تو لب بر لبش نِهی

بعد از هزار سال که خاکش شود سبو

دامن

ندارم دستت از دامن به جز در خاک و آن دم هم

که بر خاکم روان گردی به دور دامنت گردم